Weblog Wales vakantie

Dag 1 – zaterdag 16 juni 2018 – reisdag van Veldhoven naar Hellevoetsluis
Het is vandaag zonnig en ca 20 graden. Een goed begin dus.
Vanaf een uur of tien ben ik bezig geweest met het beladen van de camper, fietsje achterop en daarna de motortrailer er achter. Alles verloopt soepel. Afscheid genomen van Mieke (snif, snif) en om ca 13:00 richting Hellevoetsluis, waar de groep verzamelt. Direct bij aankomst vertelt het reisleidingpaar (Ton en Egbert) dat ‘ACSI een foutje heeft gemaakt’ en dat ik niet vanaf Europoort vertrek maar vanuit Zeebrugge – ca 190 km hier vandaan. Reden: mijn late aanmelding van de motortrailer. Enfin, het zij zo. Morgen dus eerst naar Zeebrugge waar de Ferry om 19:00 vertrekt. Ik ben overigens niet de enige die naar Zeebrugge mag: een last-minute-paar kon ook niet meer mee vanuit Europoort en we zullen dus samen naar Zeebrugge rijden. Het goede nieuws: ACSI vergoedt de meer te rijden kilometers en eventuele tol (Scheldetunnel).

Om 16:00 uur komt de groep bij elkaar voor kennismaking en aftrap. De kennismaking is heel kort: alleen naam en woonplaats voldoen voor dit moment. Daaruit blijkt dat ongeveer de helft Nederlander is en de rest Duitser. En er zit zelfs een Zwitsers paar bij (met de Zwitsers hadden we vorig jaar niet al te beste ervaringen, maar we zullen zien). De groep bestaat uit 16 voertuigen met daarin 29 reizigers: er zijn dus drie singles, waarvan ik er één ben.

Daarna volgt een schier eindeloze rij van regeltjes en tips. Weinig nieuws voor mij want e.e.a. verschilt niet veel van mijn vorige reis met ACSI. Belangrijkste info is de boardingprocedure voor de Ferry , het feit dat er aan boord geen stroom is (en je diepvries dus ook niet werkt – ik wist dat, maar voor verschillende stellen was dat wel even een ‘OEPS’-momentje …) en ‘dat we vooral niet moeten vergeten om links te rijden’. Aardige jongens wel, de reisleiding. En dat gratis drankje past ook wel bij de aftrap. Ik ontdek al snel een aantal mensen waar ik het goed mee zal kunnen vinden (denk ik).

’s-Avonds een diepvriesmaaltijd opgewarmd (ja, ik had er inderdaad maar één bij me), beetje babbelen, drankje en naar bed.

Dag 2 – zondag 17 juni 2018 – reisdag van Hellevoetsluis naar Hull
De temperatuur bij het opstaan komt niet boven de 13 graden en het is zwaar bewolkt maar volgens het weerbericht blijft het wel droog.

Om ca 8:00 opgestaan en daarna het – zo langzamerhand vaste – ritueel van koffie, ontbijt, wassen etc. Ik heb geen haast want we hebben afgesproken dat we om ca. 12:00 zullen vertrekken om dan rond 15:00 in Zeebrugge te zijn. We vertrekken inderdaad om 12 uur en nemen de snelweg-route over de A15, Rotterdam, Bergen op Zoom, Antwerpen en vervolgens Brugge en Zeebrugge. Dat verloopt niet allemaal van een leien dakje: als je de aanwijzingen van de P&O-site volgt kom je er zeker niet en de bewegwijzering is typisch Belgisch en houdt spontaan op. Vlak bij de terminal komen we bij een brug die net voor onze neus open gaat; als een toevallig passerende autochtoon ons komt vertellen dat dit wel eens lang (ca 1 uur) kon gaan duren, zoeken we een andere route. Na wat gezoek vinden we uiteindelijk de P&O-terminal waar we behoorlijk snel worden afgehandeld. De douane doorzoekt eerst de camper grondig op vluchtelingen (alles moet open) maar daarna zijn we redelijk snel aan boord. Dan is het wachten tot alles aan boord is (vrachtwagens als laatste) en vertrekken we om 18:30, een half uur eerder dan gepland. De zee is heel kalm en de hele tocht verloopt probleemloos. Prima hut met alles er op en er aan, heel uitgebreid dinerbuffet en ’s-morgens idem ontbijtbuffet. ’s-Avonds nog een paar drankjes gedronken op kosten van ACSI en om 23:30 in bed.

Dag 3 – maandag 18 juni 2018 – van Hull naar Oswaldkirk
Als we om ca. 8:30 (lokale tijd) aanleggen is het ontschepen een fluitje van een cent, rollen we probleemloos door de douane en koersen we op onze eerste UK-camping af die in de middle-of-nowhere ligt (Oswaldkirk, regio York). Het rijden aan de linkerkant van de weg valt best mee, alleen moet je bij rotondes erg uitkijken: het verkeer komt daar van rechts en heeft voorrang. Omdat we onderweg nog een kasteel (Castle Howard) hebben bezocht komen we rond 13:00 uur aan en blijkt de rest van de groep er al te staan. Prachtige grote camping, zon en een temperatuur van ca.17 ⁰C. Om 17:00 uur een bijeenkomst om elkaar nog wat beter te leren kennen en te bespreken wat er morgen gaat gebeuren. Daarna eten, borrelen en slapen.

Dag 4 – dinsdag 19 juni 2018 – York
Het belooft een mooie dag te worden: weinig kans op regen en een graad of 22 in de middag. We gaan op excursie naar York, waar de belangrijkste bezienswaardigheden bestaan uit ‘de Kathedraal’ en het spoorwegmuseum. Om 8:45 uur zouden we met een bus worden opgehaald maar de Engelse punctualiteit laat hier toch een steekje vallen: om 9:15 uur konden we instappen. Ik zit vlak achter de chauffeur en kan dus zien wat hij doet: hij is continu met zijn telefoon bezig, waarschijnlijk om uit te vinden hoe hij moet rijden. Geeft niet echt een fijn gevoel op die smalle weggetjes. En dat het vinden van de juiste route ook niet helemaal lukt, blijkt uit het feit dat we voor een tunnel komen te staan die net 2 inches te laag is. De chauffeur probeert het nog wel met hulp van wat omstanders maar geeft het toch uiteindelijk op: terug dus. Via een alternatieve route staan we om ca 11:00 voor de ingang van het museum, ongeveer een uur te laat dus.
‘Dit spoorwegmuseum is het grootste van de wereld. Er zijn meer dan een miljoen objecten te bezichtigen, je kunt er zelf een trein rangeren, ….enfin het kan niet op’. Volgens de brochure tenminste.
De entree is imposant: veel heel mooi gerestaureerde treinstellen uit de hele geschiedenis. En verderop treinen die zijn gebruikt voor aanleg van de kanaaltunnel en de treinen/wagons van de koninklijke familie. Ook een aparte zaal met een groot mini-emplacement waar menig huisvader trots op zou zijn, maar dat is het dan wel zo’n beetje. Een perron met dinerwagen en een zaal met allerhande miniatuurstelletjes en heel veel onderdelen – van stoelen en lampen tot en met ringetjes uit dempers – completeert de zaak. Met dat laatste kom je wel aan de miljoen objecten …
Met een groepje van 5 gaan we op zoek naar een fish-and-chips restaurant waar we lunchen: op de half gare friet na, was dat goed te pruimen. De rest van de middag – het is dan inmiddels 14:30 uur – hebben we vrij te besteden en we wandelen wat door York. Natuurlijk komen we ook bij ‘de Kathedraal’ maar die slaan we over. Ik heb al zoveel kathedralen gezien en om nu voor £10 deze er aan toe te voegen …
De bus staat om 16:30 op ons te wachten om ons naar de camping terug te brengen waar we tegen 17:30 aankomen. Koken hoeft niet vanwege de fish-and-chips lunch dus borrelen met hapjes volstaat. Morgen opnieuw excursie.

Dag 5 – woensdag 20 juni – Whitby
Vandaag gaan we een kijkje nemen in Whitby. Om 8:45 staat de bus klaar om ons naar dit leuke kustplaatsje te brengen. Whitby staat bekend om zijn vissershuisjes rode dakpannen, de grote St Mary’s Church en om zijn grote en drukke haven aan de Ierse zee. We verkennen Whitby en komen met de hele groep om 13:00 samen voor een warme lunch: fish-and-chips, natuurlijk. Daarna gaan we aan boord van een stoomtrein van de Yorkshire Moors Railway die ons in 1½ uur naar Pickering brengt. Echte Engelse oude glorie die nog steeds in stand wordt gehouden. Daarna terug met de bus naar de camping. Borrelen, broodje en slapen completeren deze dag.

Dag 6 – donderdag 21 juni – reisdag naar Kendal/Windermere
Er staat vandaag 150km reizen op het programma. En dat zijn allemaal kilometers over heel smalle wegen waar je elkaar net kunt passeren. Ik heb met John en Jantine afgesproken dat ik bij hun blijf: de route is niet echt helder en in je eentje wil je dan nog wel een keer een aanwijzing missen. Ook de Garmin heeft het soms mis, dus dan is het makkelijker om samen op te trekken. In het begin verdwalen we dan ook prompt en komen op wegen terecht waar je nog geen fietser kunt passeren. Leuk als je een tegenligger tegenkomt – hetgeen gelukkig niet gebeurt. Als we een doorgaande weg hebben gevonden blijkt daar een afdaling van 28% in te zitten, die verboden is voor auto’s met caravan. Terug dus. Uiteindelijk vinden we de bedoelde route. Onderweg kunnen we een kaasmakerij bezoeken ‘als er tenminste parkeerplek is’. Die is er dus niet tegen de tijd dat wij daar aankomen en we rijden door naar de camping. Het is een prachtige route door het Noord-Engelse glooiende landschap: prachtige vergezichten en slingerende wegen daar dwars doorheen. De Beatles hadden het lang geleden al over de ‘The long and windings roads’ en daar zullen ze dit mee hebben bedoeld. De campingbaas is heel formeel: je moet je persoonlijk aanmelden en je mag wél met de auto, maar niét met de luifel op het gras komen. Daarvoor zijn de grindplaatsen bedoeld. Enfin, verder leuke camping met als nadeel dat je Wifi (duur) moet betalen en dat er nauwelijks 4G dekking is. Terug naar lang vervlogen tijden dus: opnieuw echt Engels. Motor van de trailer gehaald – wat nog best wat moeite kost omdat ik het slot pas na ca 15’ open krijg – want overmorgen ga ik voor het eerst met de motor op pad, het Lake district in. Om 17:00 krijgen we van ACSI een borrel die voor mijn camper plaatsvindt. Gezellig, lekker en er was genoeg. Morgen excursie.

Dag 7 – vrijdag 22 juni – Ravenglass en Muncaster Castle
Vandaag staat er opnieuw een excursie op het programma: eerst naar Ravenglass waar we een treinreis(je) gaan maken met de nostalgische Ravenglass railway, daarna gezamenlijke lunch en vervolgens een bezoek aan het Muncaster Castle. Het weer is nog steeds goed en we vertrekken om 9:00 voor een rit van ruim 1½ uur naar Ravenglass. De wegen zijn hetzelfde als voorheen en dat is met een bus natuurlijk alleen maar uitdagender – als je zelf niet rijdt, tenminste.
Het station van Ravenglass is zoals je dat van oud-Engelse-historie verwacht: alles nog zoals het 100 jaar geleden ook moet zijn geweest. Het onverwachte is de breedte van het spoor waarover dat treintje straks moet gaan rijden: ik heb het niet gemeten maar denk dat dat nog geen 50 cm was. Het treintje is van mini formaat waar je net in past en dan met je hoofd tegen het plafond zit. En natuurlijk staat er een schattig klein stoomlocomotiefje voor dat de 10 wagons moet gaan trekken. Maar dat lukt allemaal en we komen na 40’ heelhuids aan bij het hotel waar we gaan lunchen. Grappig genoeg kan het treintje niet keren en wordt de locomotief op een draaischijf gereden die met handkracht wordt bediend, waarna hij achterstevoren de trein weer kan oppikken voor de terugreis. Lunch op oud-Engelse wijze – soep en sandwich – en daarna terug met hetzelfde treintje. De bus brengt ons vervolgens naar Muncaster Castle, waar we ca. een uur de tijd hebben om kasteel + tuinen te bekijken. Hele verhalen over wie er allemaal geslapen hadden etc. boeien me weinig. Tenslotte met de bus terug naar de camping, waar we om 18:00 uur arriveren.

Dag 8 – zaterdag 23 juni – Kendal en Windermere
Vandaag is een vrije dag – net als morgen trouwens – en iedereen kan zijn eigen gang gaan. Vannacht blijkt één van de gasten onwel te zijn geworden en hij is naar het ziekenhuis gebracht. Iets met veel te laag suikergehalte. Later op de dag is hij weer terug en alles lijkt normaal.
Ik ga met de motor naar Windermere aan het gelijknamige meer (prachtig !) en rijd over heerlijke motorweggetjes o.a. over de beroemde Kirkstone Pass (nou ja, hij steekt inderdaad iets omhoog). Kijken in de haven van Windermere waar je roeiboten kunt huren en met een rondvaartboot meekunt (beide niet gedaan) en inkopen gedaan bij Tesco (soort Action/Lidl). Ik was om ca. 15:30 terug op de camping en heb het verder rustig aan gedaan. Morgen weer vrije dag.

Dag 9 – zondag 24 juni – Windermere
Vandaag opnieuw een rustdag. Iedereen, mijzelf incluis, blijft op de camping om een beetje rond te hangen en te babbelen en borrelen. Morgen wacht ons een lange reisdag, dus iedereen trekt zich vroeg in zijn huisje terug.

Dag 10 – maandag 25 juni – reisdag naar Barmouth
Het wordt vandaag prachtig weer (verwachting 24 ⁰C) en we rijden vandaag naar Barmouth. Een lange rit (280 km) over vnl. auto(snel)weg. Dat belooft dus saai te worden en dat is het ook – in ieder geval de eerste 150 km. Daarna komen we op kleinere wegen waardoor het langzamer gaat, maar waar de scenery een stuk leuker is. Het zijn gelukkig niet van die enge weggetjes die we eerder hadden, waar een tegemoetkomende fietser mij nog maar net voorbij kon. Onderweg doen we een glasblazerij aan: een klein eenmansbedrijfje dat vnl. dierenfiguurtjes maakt en verkoopt. Niet mijn ding, dus daar koop ik niets. Aardige lui, dat wel. Omdat we niet vóór 15:00 op de camping mogen zijn, doen we het verder rustig aan, o.a. door te stoppen op een krappe parkeerplaats langs een 4 baans weg. Dat blijkt niet zo’n goed idee: je komt er bijna niet meer weg want het verkeer raast met hoge snelheid voorbij.
Eenmaal op de camping vind ik een grote plek waar de motor direct van de trailer gaat: die heb ik morgen nodig. We blijven hier 6 nachten. Twee dagen (woensdag en vrijdag) worden gevuld met excursies en de rest is dus vrije tijd: we gaan hier zondag weer weg. Net als op de vorige camping stikt het hier van de konijnen. Ze lopen zowat door de camper heen en zijn duidelijk gewend aan bezoek: weglopen is er nauwelijks bij. Omdat ze allemaal heel jong zijn, zit er geen vlees aan. Vangen en opeten is dus geen optie 😉. De camping staat vlak bij het strand, maar tussen ons en het strand liggen ook nog treinrails waar regelmatig een treintje overheen gaat. Oppassen bij het oversteken dus. Na de briefing gaan we met een man of tien pannenkoeken bakken en dat duurt met de nodige drank tot een uur of 22:00. Daarna gaan de luikjes dicht.
Dit is de eerste camping met fatsoenlijke WiFi, dus kan ik eindelijk mijn blog wereldkundig maken. Ik koop voor 7 dagen toegang voor de gereduceerde prijs van £5,- (normale prijs £15,-). Wonderlijk genoeg is ook hier de 4G-dekking dramatisch slecht (net als op de vorige campings): je raakt daardoor helemaal vervreemd van de buitenwereld. O.a. krantje lezen is er niet bij. Ik heb dus nog wat in te halen. Morgen met de motor op stap.

Dag 11 – dinsdag 26 juni – Barmouth
Het lukt maar niet om foto’s te uploaden naar de ‘’ waarbenjij.nu – site”; noch losse foto’s noch groepjes komen aan. Heel af en toe zie ik er één verschijnen maar die is weer net zo snel verdwenen. Jullie zullen het dus (voorlopig?) zonder foto’s moeten stellen. Als ik thuis ben, zet ik ze wel op mijn eigen site.

Vandaag hebben we een vrije dag en ga ik de omgeving verkennen. Met de verwachte 29 ⁰C is het wel even nadenken over het moment waarop ik dat ga doen …. Ik vertrek rond 13:00 en ga naar Harlech, een plaatsje op een rots dat bekend staat om z’n Harlech Castle. De weg er naar toe is heerlijk ‘winding’ en het is een genot om hier met de motor te cruisen: met de camper is dat een stuk minder vanwege de plaatselijk erg smalle weggetjes. Het Castle sla ik over: ik weet zo langzamerhand wel hoe zoiets er van binnen uitziet.
De motor doet het boven verwachting goed. Start direct, loopt als een trein, gebruikt geen olie en is in topconditie. Ik ben – tot nu toe, knock on wood – erg tevreden met deze aankoop van €800 !
Bij terugkomst blijkt dat iedereen (?) op de camping is gebleven: het is te warm voor veel activiteit. Ik ga met een groepje naar het dorp waar we zullen gaan eten. Het is best een stuk lopen en we slaan onderweg enkele restaurants over omdat ‘de restaurants verderop nog veel beter zijn’. Dat kan best zo zijn, maar omdat die allemaal dicht zijn, belanden we uiteindelijk toch in restaurant nummer 1 op steenworpafstand van de camping (nou ja, ze kunnen hier hééél ver gooien met stenen…). Goed eten (ijsje toe) en daarna traditie-gewijs borrelen en slapen. Morgen excursiedag.

Dag 12 – woensdag 27 juni – excursiesdag Barmouth e.o.
Vandaag excursie naar Prothmadog waarvandaan we – verrassenderwijs – een treinrit gaan maken naar Blaneau-Ffestiniog met – natuurlijk – en traditionele stoomtrein. Aan boord krijgen we koffie met cake die worden verzorgd door het al even traditionele personeel. Inclusief uitleg van ‘Robert’, gelardeerd met echte Engelse humor. Is niet voor iedereen weggelegd, maar heel leuk als je er van houdt. Ik vind het erg leuk. Na aankomst een wandeling bij tropische temperaturen in afwachting van onze lunch in een ‘Royal’ hotel. Die lunch blijkt te bestaan uit drie gangen waarvan het hoofdgerecht voornamelijk aardappels omvat. Daarvan blijft dus – bij bijna iedereen – meer dan de helft liggen. Vervolgens met de bus naar het National Slate Museum in Llanberis, waar we o.a. een demonstratie leisteenbewerking krijgen. En we bekijken de – niet meer in gebruik zijnde – fabriek met alle tools die destijds nodig waren. Echt mijn ding, al die – vervlogen – technische hoogstandjes: de belangrijkste aandrijving bestond uit een enorm waterschoepenrad dat alle andere gereedschappen (zoals zaagbank, draaibank en nog veel meer, aandreef. Wat mij betreft was dit het hoogtepunt van de dag. Terug naar de camping waar we besluiten om morgen een gezamenlijke maaltijd te organiseren. Drie dames uit het gezelschap nemen het initiatief en het hele gezelschap lijkt mee te doen. We gaan het meemaken …. Morgen vrije dag.

Dag 13 – donderdag 28 juni – Barmouth
Vandaag weer een rustdag die ik gebruik om de omgeving verder te verkennen (motor) en om een beetje te helpen bij de voorbereidingen voor de gezamenlijke maaltijd. Omdat iedereen meedoet en het ‘inschrijfgeld’ £2,50 bedraagt, is er dus een budget van £72,50 (29 deelnemers). Dat gaat niet lukken als de dames vrije hand krijgen, dus ik help hen een beetje terug naar de realiteit. Dat gaat goed: enkele mannen gaan de boodschappen doen – en dus moet er nauwkeurig worden omschreven wat er moet komen – en één dame gaat mee als ‘hulp’. Bij het afrekenen in de CO-OP supermarkt stopt de teller bij …..£73,50. Eén pond over budget dus en daar mogen we tevreden over zijn. Besloten is dat er twee hoofdgerechten komen: nasi en pannenkoeken (alweer?, ja alweer). Daarnaast een tonijnsalade en groene sla. En pindasaus. En als de voorbereidingen starten, komt het circus op gang: dié heeft nog dit en een ander heeft ook nog dat. Enfin, als het maar gezellig wordt. Na een avondje gezellig eten en drinken blijken er alleen nog 10 pannenkoeken en wat kleine restjes over: bravo voor de dames (en de eters ..). Die pannenkoeken eten we morgen wel op. Tevreden en volkomen lek geprikt door de muggen gaan we naar bed. Morgen excursie.

Dag 14 – vrijdag 29 juni – excursie naar Aberystwyth
Vandaag vertrekken we om 9:00 in de richting van Aberystwyth, waar we een stoomtrein zullen nemen naar Devils Bridge. Niet dus. In de omgeving van Devils Bridge blijken flinke bosbranden te woeden en dit deel van de excursie gaat daarom niet door. We stoppen ergens voor koffie en er wordt naarstig naar een alternatief gezocht: de Talyllyn Railway is het resultaat. Overigens blijkt dat in de omgeving van Manchester ook bosbranden woeden en dat daar zelfs het leger wordt ingezet om de boel in de hand te houden. Ja, deze weersomstandigheden (28+ graden) zijn ze hier niet gewend; normaal regent het hier veel en vaak. Aberystwyth blijkt een liefelijk dorpje waar we wat rondlopen en een hapje eten, deze keer op eigen kosten. Daarna met de bus naar de Talyllyn-trein die ook hier door vrijwilligers in stand wordt gehouden. Hier wederom smalspoor (ca. 70cm) dat er al ligt vanaf 1865. Er is intussen heel veel vernieuwd aan locomotieven, rijtuigen en de ca 10 km rails. Net als bij vorige ritjes gaat het allemaal heel rustig aan en als we boven komen staat de bus te wachten die ons terugbrengt naar de camping. Best leuke dag gehad, toch. Eten (overgebleven pannenkoeken dus), borrelen en proberen te slapen. Dat laatste valt al dagen niet mee vanwege de temperaturen, maar als je wacht tot een uur of 23:00, dan is het voldoende afgekoeld.
Morgen weer een vrije dag, wat ik een beetje veel van het goede vind. De periode in Barmouth mocht wat mij betreft wel wat korter zijn.

Dag 15 – zaterdag 30 juni – Barmouth
Vandaag de derde rustdag in Barmouth. Het is nog steeds – net als op het vaste land – tropisch warm en daardoor gebeurt er weinig. Ik ga nog een stukje touren – wat nog steeds heel leuk is op deze wegen en met dit weer – en de rest gaat naar Barmouth om boodschappen te doen en wat rond te wandelen. Verder zijn we in afwachting van de routebespreking om 17:00 en bereiden we ons voor op een lange rit (276 km) naar Charlbury. Ik heb met John afgesproken dat we de reisdagen zo kort mogelijk gaan houden en dat betekent dat we niet de route van ACSI, maar een alternatieve route volgen die weliswaar langer is maar grotendeels over de autosnelweg loopt. Het landschap kennen we nu zo langzamerhand wel en je moet op de smalle weggetjes heel erg blijven opletten om niet je spiegel – of meer – kwijt te raken aan een tegenligger.
De routebespreking is een deceptie: rommelig, onduidelijk en met foute informatie omdat de reisleiding met ‘een oude versie van het routeboek’ rondliep. En dat is vervelend omdat de route lastig en lang is en omdat verschillende mensen zich zorgen maken over de reis van morgen. Enfin, ze lezen dit zelf ook en wellicht kunnen ze er (nu of later) iets mee.

Dag 16 – zondag 1 juli – reisdag naar Charlbury
We gaan rond 8:45 weg, want Charlbury is een eind rijden. Vele reisgenoten hebben het ook wel gezien met de rustieke weggetjes en kiezen – net als wij – voor de motorways: eerst nog een stuk A494 en vervolgens M5, M54, M6 (zou tolweg à £11,- zijn maar dat blijkt niet het geval) en M40. En tenslotte toch nog een stukje ‘kruip door, sluip door’. En dan zijn we heel dicht bij het reisdoel van vandaag. Dat de route evengoed lastig is, blijkt uit het volgende. Ik rijd – zoals steeds – achter John en Jantine aan die zijn uitgerust met een vast navigatiesysteem, een extra Tom-tom en een kaart + routebeschrijving op de schoot van Jantine. Dan komt via de walkie-talkie de vraag van Jantine of ‘ik weet hoe we nu moeten rijden’. Dat weet ik niet maar ik geef aan dat ik denk dat we nog even rechtdoor moeten: prompt slaan ze links af. Enfin, we zijn er gekomen en het blijkt een camping in ‘the middle of nowhere’ op ca 30km van Oxford. De camping is van alle gemakken voorzien – zelfs gratis WiFi ontbreekt niet (de eerste keer gratis dus) – prima douches en toiletten en grote plaatsen. En twee ‘dorpjes van niks’ in de directe omgeving. Er wordt druk overlegd over morgen (gaan we wel of niet naar Oxford, en zoja, hoe) maar daar blijkt het laatste woord nog niet over gezegd. Na het eten voltrekt zich alsnog het ‘We zijn er bijna’ rampscenario: ze gaan (bij mij voor de camper nota bene) staan ‘jeu-de-boulen’. Enfin, je moet wat om ze bezig te houden en zo halen ze geen ander kattenkwaad uit …😉. We wachten af wat de dag van morgen gaat brengen.

Dag 17 – maandag 2 juli – Charlbury e.o.
De keuze is gemaakt: we gaan vandaag als groepje van 7 man naar Oxford. Eerst met 2 auto’s naar het station van Charlbury en vervolgens met de trein naar het centrum van Oxford. Als ik de kaartjes met 60+-korting wil kopen vraagt de man om een Engelse identificatie. Die heb ik natuurlijk niet maar zonder verder aandringen biedt hij daarna zelfs groepskorting aan: normale (60+)prijs is £6,60 en we komen nu uit op £4,35 per persoon.
EU of niet, de overeenkomsten met de Nederlandse NS zijn treffend: 15 minuten vertraging. Eenmaal in Oxford (treinreis van ca 20’) kopen we een kaartje voor een hop-on / hop-off bus, die een toeristische route door Oxford rijdt en waar je steeds kunt op- en afstappen. De tour is ‘guided’, wat betekent dat je een koptelefoontje meekrijgt waarmee je naar de uitleg kunt luisteren. De totale duur van een rondje is een uur, maar we stappen een paar keer uit om iets te bekijken en her en der wat te drinken. Oxford is voornamelijk universiteitsstad en de gebouwen liggen verspreid over de stad. Verder parken en musea. Leuk om een keer te bekijken maar in één dag ben je klaar. We laten ons adviseren m.b.t. een goed terras en we komen uit bij de Red Lion, waar op een groot scherm voetbal wordt getoond. Omdat Engeland nog in de race zit, zie je zo’n scherm op elk terras en zelfs op de camping hangen de TV’s buitenboord. We gaan om ca 16:00 terug en eten in ‘The Bull’ in Charlbury. Verder rustige avond op een rustige camping. Vanavond geen jeu-de-boules, want de mannen zijn nu even te moe voor deze intensieve sport.

Dag 18 – dinsdag 3 juli – excursie naar Cheltenham en Startford-upon-Avon
We vertrekken om 9:15 met de bus naar Cheltenham waarna een stoomtreinreisje volgt naar Toddington. De bus vertrekt op tijd, de trein niet want er is een wisselstoring waardoor de locomotief niet voor de wagons kan komen. Als het probleem na ca. drie kwartier uiteindelijk is opgelost zijn we in 15’ in Toddington. Daar wacht de bus, om ons naar Stratford-upon-Avon te brengen: de plaats waar Shakespeare woonde en werkte. Een alleraardigst stadje met een haventje waarin – heel smalle: fiscaal voordeel – woonboten liggen. We bezoeken het huis van de dochter van Shakespeare (ze is er zelf niet) en gebruiken daar vervolgens een ‘afternoon-tea’. Lekkere hapjes: als je van beneden naar boven werkt proef je eerst hartig en uiteindelijk zoet. Omdat er veel overblijft, gaat het restant mee in een doggy-bag (terwijl er toch echt niemand een hond bij zich heeft!). Om 17:30 terug op de camping. Koken hoeft wederom niet omdat we al uitgebreid hebben gelunched en we de afternoon-tea nog tussen de kiezen hebben zitten. Om 19:30 begint deel 2 van het jeu-de-boules en dit keer mogen de dames ook meedoen …. Omdat we morgen een vrije dag hebben, haal ik de motor alvast van de trailer, want dan is het touren en dorpjes bekijken geblazen. Dit wordt de laatste keer dat de motor er af komt, want er komen geen vrije dagen meer: het einde van deze vakantie komt in zicht.

Dag 19 – woensdag 4 juli – touren in de omgeving van Charlbury
Vandaag is de laatste keer dat ik met de motor op stap kan. We vertrekken (morgen, donderdag) weer en daarna komen er geen vrije dagen meer. Het touren is hier heerlijk maar ik heb de motor niet echt gebruikt om boodschappen te doen: te weinig bagageruimte en vaak ook niet nodig omdat ik onderweg boodschappen kan doen en/of met iemand kan meerijden om boodschappen te doen. Volgende keer gaat de tanktas mee.
De omgeving is echt leuk. Heel kleine dorpjes waar behalve een paar huizen niets staat worden afgewisseld met ‘stadjes’ waar kerk, supermarkt en pub elkaar opvolgen. Maar na een tijdje weet ik dat ook wel weer. Alleen de scenery blijf boelen: smalle wegen die slingeren door een wijds heuvelachtig landschap. Daar raak ik niet op uitgekeken. Terug op de camping druppelen de andere reizigers ook weer binnen. Bijna iedereen heeft deze vrije dag besteed met een bezoekje aan iets in de omgeving. Na de – inmiddels bekende – routebespreking wordt er nog even ge jeu-de-bouled door de mannen terwijl de vrouwen iets in elkaar flansen voor de reisleiding. Iets met kunstbloemen. Dat wordt morgen, na de reisdag uitgereikt. Je kunt merken dat de reis op z’n einde loopt: ik heb dit soort goed bedoelde initiatieven eerder meegemaakt. Morgen reisdag.

Dag 20 – donderdag 5 juli – reisdag naar Market Rasen
Vandaag gaan we naar onze laatste camping, ongeveer 80 km van Hull. De reis leidt voornamelijk over betere wegen en het schiet dus lekker op. Dat is na al die kronkelweggetjes ook wel weer lekker: die hebben we nu wel gezien. Leuk met de motor, minder met de camper en caravan. Ondanks het feit dat we hier al langer zijn, blijven de rotondes een obstakel: je kunt het verkeer (dat dus van rechts komt) slecht zien aankomen, omdat je als bestuurder links zit. Met een duopassagier gaat dat nog wel, maar alleen is dat lastig. Enfin, nog een paar dagen en dan mogen we weer rechts rijden. Verder deze dag weinig opzienbarends. Vóór de laatste routebeschrijving (die over de tocht naar Hull gaat) worden de kunstbloemen uitgereikt en die lijken wel in de smaak te vallen. Na een hapje en drankje kruipt iedereen z’n huisje weer in. Dat is inmiddels afgekoeld: dat gaat best snel nu. Morgen excursie en afsluitend diner. Daarover later meer.

Dag 21 – vrijdag 6 juli – excursie naar Lincoln, afscheidsdiner
Vandaag de laatste excursie. We gaan met taxi’s naar het station van Market Rasen en vervolgens met de trein (een gewone …) naar Lincoln. Daar bezoeken we eerst de kathedraal en hebben we vervolgens een paar uur vrij om Lincoln te bekijken. De weg naar de kathedraal loopt steil omhoog en is dan ook niet voor iedereen een pretje. En – eenmaal boven gekomen – ontdekken we dat het ook per bus had gekund (!). Een enkeling gaat later dan ook met de bus terug. De kathedraal is enorm en heel goed onderhouden. Dat onderhoud gebeurt nog steeds en kost volgens de bordjes bij de donatiepotjes £1M/jaar. Omdat het echt een enorm en ook mooi gebouw is, prachtig orgel en heel veel mooie glas-in-lood ramen, blijven we er best lang en drinken er koffie. Daarna dalen we af en komen met grote moeite verschillende schoenwinkels voorbij – de dames moeten immers shoppen, zeker als er 30% af gaat – en er worden dan ook flink wat schoenen gekocht. De meeste mannen hebben meer oog voor wandelend natuurschoon, hoewel dat soms ook erg tegenvalt: veel Engelse vrouwen zijn dik, véél te dik. Om ca 15:00 zelfde weg terug (trein, taxi’s) en we hebben tijd tot 19:00 om ons klaar te maken voor het afscheidsdiner. Een aantal avonden eerder heeft een paar artistieke dames een afscheidslied in elkaar gedraaid en hebben we dat zelfs – bij afwezigheid van de reisleiding – geoefend. Er is bovendien een inzameling gehouden voor een fooi. Als de oorlogskleuren ruimschoots zijn aangebracht, worden we om ca 18:45 weer door dezelfde taxi’s opgehaald en naar het dorpje gebracht voor het diner. Dat verloopt zoals mag worden verwacht en ik dat van eerdere reizen ken: knulligheid ten top maar allemaal heel goed bedoeld. Het eten is goed maar (te) weinig en de wijn is op rantsoen: je kunt net zien dat het glas nat is. Bier derhalve. Eenmaal terug op de camping moeten we later bijvoeden met nootjes, kaas en drank. Om 23:00 gaan de meeste lampjes uit en kunnen we dromen van ferries en rechts rijden.

Dag 22 – zaterdag 7 juli – naar huis.
Het is volgens de routebeschrijving nog 80 km naar Hull, waar we op de P&O-ferry kunnen stappen. Althans dat laatste hopen we. Gedrieën mochten wij héén via Zeebrugge en – ondanks stevige berichten van ACSI (die hebben we eerder gehoord) – laten we ons verrassen. En wat al eerder rondzong blijkt waarheid: ACSI maakt zich er met een koopje af door de reis deze avond te beëindigen. Dat betekent dat diner en ontbijt op de boot voor eigen rekening zijn. Way-to-go, boys, daar win je klanten mee!!
Omdat de terugreis identiek zal zijn aan de heenreis, sluit ik de blog hier af. Tenzij er nog iets spannends gebeurt, natuurlijk: dan horen jullie dat nog. Als ik de foto’s op mijn website heb staan, laat ik dat weten: kijken is natuurlijk facultatief. Ik dank iedereen voor de vele leuke reacties en wellicht tot volgend jaar (maar dan niet meer via ‘waarbenjij.nu’?).